Lucas 19:41-44 spreekt over Jezus' verdriet over Jeruzalem, dat de kans op vrede en spiritueel inzicht niet herkent.

Mattheüs 24 spreekt over de innerlijke reis naar verlichting, de verdrukking, en de komst van de Zoon des mensen als goddelijk bewustzijn.

Markus 13:21-23 waarschuwt tegen valse profeten en wonderen, en benadrukt dat ware verlichting van binnenuit komt.

De innerlijke reis van de ziel wijst naar verlichting, waarbij de Zoon des mensen het hogere bewustzijn vertegenwoordigt.

Mattheüs 24:27 symboliseert plotselinge innerlijke verlichting, waarbij het goddelijke bewustzijn universeel zichtbaar wordt.

De gelijkenis leert dat spirituele voorbereiding en innerlijke wijsheid essentieel zijn om het goddelijke te ontvangen.

De Intocht in Jeruzalem en de Tempelreiniging symboliseren de spirituele reis van de ziel: ontwaken, voorbereiding en innerlijke zuivering.

In gnostieke en esoterische tradities is de duivel een symbool van ego, verlangens en illusies.

Jezus’ uitspraken over de hel verwijzen naar innerlijk lijden en onwetendheid, waarbij het ego en gehechtheden de ziel gevangen houden.